Візіцёры з далекага касмаса

Візіцёры з далекага касмаса

Цёмны, бязмежны космас

бачу я ў сваім акне.

Вось пачуць бы далёкі голас

накіраваны аж да мяне.

Бо такога не можа быць,

каб ва ўсім вялікім сусвеце,

у момант адзін не маглі адкрыць,

мы жыцця на далёкай планеце.

Вунь там, удалечыні, спадарожнік міргнуў,

а можа быць далёкі квазар.

Але мне здаецца, што гэта мільгануў

гуманоіда зусім невялікі твар.

З радасцю ў рукі бяру тэлескоп,

у надзеі нешта заўважыць.

І вось ён цуд: я бачу асоб.

А як жа гэта растлумачыць?

Раптам прыёмнік захрыпеў на стале.

Яго даўно наладзіць імкнуся.

Як толькі гукі пачуліся мне,

я адразу за сталом апынуўся.

І вось спрабую злавіць частату

аднак такое нялёгка зрабіць.

Калкі прыёмніка сутаргава кручу,

толькі б нічога не загубіць.

Сёння поспех на маім баку

прышэльцы на сувязь выходзяць.

Яны нібыта працягнулі руку.

Яшчэ мяне не дай бог схопяць.

Гэтую нядоўгую гадзінку размоў

запомніць я хачу назаўжды.

І сустрэць візіцёраў жадаю зноў,

якія паляцелі кудысьці туды.